Naschokken, lichte paniek maar ook bijzondere plaatjes

23 juli 2017 - Kos, Griekenland

Gisterochten werden we om 8.30 wakkergeschud door een naschok. Ik had best goed geslapen aangezien dit de eerste schok was die ik voelde nadat ik in slaap was gevallen. Het was niet zo eng omdat we buiten sliepen en met zijn allen waren. Een rustig ontbijtje deed me goed ookal kreeg ik niet veel naar binnen. We gingen met alle spullen weer naar het appartement, waar we een korte koude douche namen. De deur bleef open, gewoon voor een gevoel van veiligheid. Na de douche besloten we naar Kos stad te gaan om de schade te bekijken. Het was heel indrukwekkend want de kade had hoogteverschillen van 20/30 cm en de toren van de moskee (volgensmij minaret) was naar beneden gevallen. Ook verschillende gebouwen hadden schade van slechts scheuren tot afgezette gebiedem voor de gevels met puin nog op de grond. Vooral oude gebouwen waren beschadigd of ingestort. We zijn naar barstreet gelopen en zagen daar white corner, de club waar 2 mensen om het leven gekomen zijn. De helft van het gebouw is naar beneden gekomen, maar de rommel was al van de grond af. Ze waren druk bezig met schoonmaken en opruimen. Ik ben nogsteeds enorm dankbaar dat niemand van ons die avond is gaan stappen, want dat is de favoriete club van het team. Na barstreet zijn we terug naar het plein gelopen, waar ze begonnen zijn met het opruimen van de brokstukken van de moskee. Compleet onveilig hier en daar maar ze zijn druk bezig. Van daar zijn we nog naar de boom van hippocrates gelopen, waar ook het tempeltje dat erbij/eronder stond ingestort was. Echt heel zonde!
'S avonds na wat gegeten te hebben in kipriotis village, het hotel vlakbij de appartementen, zaten wij in de lobby van dat hotel voor wat wifi. Ik besloot oma te bellen en dat was erg fijn, maar terwijl wij aan het bellen waren kwam er nog een naschok. In kipriotis village hangen kroonluchters aan het plafond met allemaal rinkeldingen eraan, en ook het gebouw hoor je best wel hard rommelen bij een beving. Iedereen begon naar de deur te rennen en ik daarbij ook omdat ik nog erg bang ben dat het een grotere wordt. Mensen waren ook aan het gillen, wat het allemaal nog wat erger maakte. Met dat ik bij de deur was, was de naschok al weer over maar door de hele atmosfeer die de paniek meebracht ben ik toch maar even buiten gaan staan. Ik was best wel geschokt, maar heb nog even met oma kunnen kwebbelen. Dit was wel erg fijn. Toch is het een beetje omgeslagen die avond. Ik schrik van alle geluiden, raakte bij een lichte trilling om 5 uur 's nachts weer een beetje in paniek, omdat we weer in het appartement sliepen. En heb vandaag moeite gehad mijn hoofd erbij houden want het is gewoon veel om te verwerken. We gaan kijken wat de tijd brengt en hopen dat de naschokken afnemen.

PS. Ik zet wat fotos van Kos stad op de site

Foto’s

8 Reacties

  1. Sjoukje:
    23 juli 2017
    We hopen met je mee dat de naschokken (in kracht) afnemen .. en je wat meer tot rust kunt komen
  2. Marielle:
    23 juli 2017
    Jeetje Monica , wat heftig. Kan wel zeggen dat ik me kan voorstellen hoe geschrokken je bent, maar eigenlijk kunnen we dat niet, wij hebben het nog nooit meegemaakt. De angst voel ik wel met het lezen van je verhaal. Hoop dat de naschokken afnemen en je toch nog kan gaan genieten van je avontuur. Groetjes Mariëlle
  3. Denise:
    23 juli 2017
    Ik snap dat je bang bent niemand wilt dit mee maken erg interessant om te lezen:)
  4. Dirk Exalto:
    23 juli 2017
    Zonde van al die gebouwen in Kos. Hopelijk waren dit de laatste nashokken en kan je nu weer lekker genieten van de vakantie.
  5. Oma:
    23 juli 2017
    Hallo Monica,
    Je hebt er een mooi verhaal van geschreven en voel je gewoon wat of je meemaakt. We hopen voor jou dat het nu weer wat rustiger zal worden. Het is inderdaad met recht een puinhoop in Kos, maar je ziet dat ze er hard aan werken om het
    op te ruimen
    Het is heftig om te zien wat of er verwoest is. Nu is het niet fijn voor je maar later kan je er wel op terug kijken je hebt er wel unieke foto, s van. Ik hoop dat je het nog allemaal aan kan. En je weet.....bellen kan altijd. .
  6. Ron:
    23 juli 2017
    Moon, we leven heel erg met je mee. Voor ons is het ook best vervelend dat we niet zo maar even naar je toe kunnen komen, daarom ben ik blij dat je regelmatig even belt, gewoon om even te babbelen.
    Het is heel erg bijzonder wat je daar nu meemaakt, een zware aardbeving met ook een zware naschok en heel veel wat lichtere naschokken... meemaken hoe dingen vernield raken maar ook zien dat ze het weer opruimen en gaan heropbouwen..
    Ook voor de plaatselijke bevolking moet het leven gewoon doorgaan, de brokstukken worden geruimd, het leven weer opgebouwd. Een proces dat laat zien dat het niet ophoudt na een aardbeving, hoe zwaar die ook was. Ze hebben het veel vaker meegemaakt in het verleden.

    Ik begrijp heel goed dat je het vertrouwen even kwijt bent, het is ook echt naar en vervelend om mee te maken, al die vernieling en het onveilige gevoel dat het met zich meebrengt. Maar weet dat wat er nu nog ongeschonden bijstaat, sterk genoeg blijkt voor een beving. Wat zwak was is ingestort of zwaar beschadigd. Jouw appartement is ongeschonden, dus dat doorstaat een zware beving prima. Laat die wetenschap jou een beetje helpen in het vertrouwen, en ook de wetenschap dat de aarde nu alle spanningen kwijt is en snel tot rust zal gaan komen.

    Ik hoop voor jou dat het nu weer snel verbetert, dat je snel weer je werkzaamheden op kunt pakken en al je plannen, want die had je, kunt waarmaken. Laat die aardbeving je niet klein krijgen daarin, je kunt het! Trots op jou! Liefs, Papa.
  7. Yvonne Huijerman:
    23 juli 2017
    Hoi Monica
    Fijn om te horen dat met jou alles goed is toen ik vanmorgen las dat er weer naschokken waren geweest moest ik gelijk aan je denken.
    Fijn dat in jullie appartement niets is gebeurt, maar dat je angstig was kan me goed voorstellen, hoop dat alles nu rustig blijft en je kunt genieten van alles om je heen, ook al is er heel veel kapot.
    Nog een hele fijne tijd daar.
    Groetjes van ons 2 tjes
  8. Reina Meems:
    25 juli 2017
    Toen wij in Spanje waren, lazen we op teletekst van de aardbeving....en waren onze gedachten gelijk bij jou...heel veel sterkte daar en hopelijk kan je toch je werk doen en kan je een beetje genieten van de dingen die je daar doet. Leuk om je te volgen.